Bασίλης Βογιατζής (Οικονομικός Σύμβουλος-Λογιστής Φοροτεχνικός Α τάξης)

 

Χρηματο-οικονομική Μόχλευση
(ή γιατί πρέπει να ακούτε τον Harvey Specter*)

 

 

Ας κάνουμε μια μικρή έρευνα στον ισολογισμό οποιασδήποτε επιχείρησης, ελληνικής ή ξένης, μεγάλης ή μικρής. Σε οποιονδήποτε κλάδο και αν δραστηριοποιείται, διαπιστώνουμε ότι όλες οι επιχειρήσεις δανείζονται. Ακόμα και οι μεγαλύτερες, οι καλύτερες, οι πιο επιτυχημένες και κερδοφόρες επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν διαφόρων ειδών «χρέη» στο παθητικό τους: δάνεια, υποχρεώσεις σε προμηθευτές και σε τρίτους. Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό; Είναι αποτέλεσμα της Χρηματο-οικονομικής Μόχλευσης (financial leverage).

 

Η Χρηματοοικονομική Μόχλευση ορίζεται ως η χρησιμοποίηση δανειακών κεφαλαίων με σκοπό την απόδοση των ιδίων κεφαλαίων. Έτσι λοιπόν ο όρος συσχετίζει το ενεργητικό με το παθητικό τμήμα στον ισολογισμό. Γενικά η ύπαρξη ξένου κεφαλαίου φέρνει μεγαλύτερες αποδόσεις, παρ” όλα αυτά φέρνει αντίθετα αποτελέσματα όταν η απόδοση του ενεργητικού είναι μικρότερη από το κόστος των δανειακών κεφαλαίων. Έτσι λοιπόν αν η επιχείρηση αδυνατεί να καλύψει τις υποχρεώσεις της μπορεί να πτωχεύσει. Όταν χρησιμοποιείται χρηματο-οικονομική μόχλευση τότε μεταβολές στα καθαρά λειτουργικά κέρδη επιφέρουν ακόμη μεγαλύτερες μεταβολές στα κέρδη προς διάθεση ανά μετοχή. Η χρηματοοικονομική Μόχλευση μετράται με ένα δείκτη ο οποίος είναι ο DFL (degree of financial leverage). Ο Βαθμός χρηματοοικονομικής μόχλευσης είναι ο λόγος της ποσοστιαίας μεταβολής των κερδών προς διάθεση ανά μετοχή προς τη ποσοστιαία μεταβολή των καθαρών λειτουργικών κερδών.

 

 

Σχέση μόχλευσης και οικονομικού κινδύνου

 

Μια επιχείρηση έχει τριών ειδών τρόπους για να χρηματοδοτήσει το ξεκίνημά της. Πρόκειται λοιπόν για την πλήρη χρηματοδότηση με ίδια κεφάλαια, των μετόχων της δηλαδή, είτε με αποκλειστική χρηματοδότηση με ξένα κεφάλαια, είτε με συνδυασμό των δύο προηγούμενων. Η εισαγωγή ξένων κεφαλαίων απαιτεί τη διάκριση κερδών προ φόρων και κερδών μετά από τόκους. Ο κίνδυνος που έχουν τα αναμενόμενα καθαρά λειτουργικά κέρδη, εξαρτάται από τις προσδοκίες σε θέματα οικονομικo-πολιτικής κατάστασης της χώρας, τις προβλέψεις για την αγορά, τις πρώτες ύλες, τα εμπορεύματα και γενικότερα το περιβάλλον της επιχείρησης.

Οι παράγοντες λοιπόν αυτοί προσδιορίζουν ως ένα επίπεδο τον επιχειρηματικό κίνδυνο, ο οποίος αναφέρεται στην αδυναμία της πρόβλεψης των παραπάνω παραγόντων που αναφέρθηκαν. Με τη χρήση λοιπόν ξένων κεφαλαίων η επιχείρηση αντιμετωπίζει τον λεγόμενο χρηματο-οικονομικό κίνδυνο. Όσο πιο μεγάλος είναι ο λόγος ξένα προς ίδια κεφάλαια, τόσο πιο μεγάλος είναι ο κίνδυνος των αναμενόμενων κερδών από τους μετόχους. Αυτή είναι η έννοια της μόχλευσης.
Αυξημένη μόχλευση μπορεί να αυξάνει τα διανεμόμενα κέρδη μιας επιχείρησης ανά μετοχή, αλλά αντίστοιχα αυξάνονται οι κίνδυνοι και σε περίπτωση ζημιών αυτές μπορούν να είναι πολλαπλάσιες. Η χρήση ξένων κεφαλαίων, απαιτεί τη πληρωμή ενός σταθερού ποσού το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί από τα καθαρά λειτουργικά κέρδη. Είναι φανερό ότι αν η εταιρεία έχει χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις της μόνο με μετοχικό κεφάλαιο, τα κέρδη ανά μετοχή υπόκεινται μόνο στον επιχειρηματικό κίνδυνο. Έτσι όμως, δημιουργείται έντονη αβεβαιότητα και επιπλέον η ύπαρξη δανειακών κεφαλαίων μπορεί να οδηγήσει σε πτώχευση.

Οι σύγχρονοι οργανισμοί αντιμετωπίζουν δύο είδη κινδύνου:

•    Τον επιχειρηματικό κίνδυνο (Business Risk)
•    Τον χρηματο-οικονομικό κίνδυνο (Financial Risk)

 

 

Επιχειρηματικός Κίνδυνος

 

Ο Επιχειρηματικός Κίνδυνος είναι ο Κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι μέτοχοι μιας επιχείρησης η οποία δεν έχει ξένα – δανεικά κεφάλαια. Ο Επιχειρηματικός κίνδυνος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις επενδυτικές αποφάσεις που καλείται να λάβει η επιχείρηση, δηλαδή τη σύνθεση του ενεργητικού στο πλαίσιο του ισολογισμού.

 

Χρηματο-οικονομικός Κίνδυνος

 

Χρηματοοικονομικός κίνδυνος λέγεται ο πρόσθετος κίνδυνος τον οποίο αναλαμβάνουν οι μέτοχοι μιας επιχείρησης προκειμένου να έχουν χρηματοδότηση μέσω ξένων – δανειακών κεφαλαίων. Σε πρώτη φάση οι μέτοχοι καλούνται να αντιμετωπίσουν τον επιχειρηματικό κίνδυνο και ο οποίος εκφράζει την αβεβαιότητα της απόδοσης του επενδεδυμένου κεφαλαίου. Εάν η επιχείρηση χρησιμοποιεί και δανειακά κεφάλαια τότε ο επιχειρηματικός κίνδυνος επιβαρύνει μόνο τους κοινούς μετόχους. Γενικά η χρήση δανειακών κεφαλαίων αυξάνει τη μεταβλητότητα των κερδών προ φόρων και επομένως αυξάνει την αβεβαιότητα των καθαρών εσόδων καθώς επίσης και των κερδών προς διάθεση ανά μετοχή (earnings per share-EPS). Επομένως, ο χρηματο-οικονομικός κίνδυνος είναι η μεταβλητότητα των δυνητικών κερδών προς διάθεση ανά μετοχή γύρω από τα αναμενόμενα κέρδη προς διάθεση ανά μετοχή, λόγω δανειακών κεφαλαίων. Ο κίνδυνος οφείλεται στην χρησιμοποίηση χρηματοοικονομικής μόχλευσης ( financial leverage).

 

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της μόχλευσης και του περιθωρίου;

 

 

Από οικονομικής άποψης, η μόχλευση είναι επανεπένδυση του χρέους, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν οι επιχειρήσεις μεγαλύτερη απόδοση από το κόστος των τόκων. Όταν μια εταιρεία χρησιμοποιεί ένα σημαντικό μέρος του χρέους για τη χρηματοδότηση των επενδύσεών της, θεωρείται υψηλή μόχλευση. Σε αυτήν την κατάσταση, πολλαπλασιάζονται και τα κέρδη και οι ζημίες. Περιθώριο είναι μια μορφή χρέους που χρησιμοποιείται για να επενδύσουν σε άλλα χρηματο-οικονομικά μέσα. Η έννοια της μόχλευσης και περιθώριο είναι διασυνδεδεμένα επειδή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα περιθώριο για να δημιουργήσετε μόχλευση.

Η μόχλευση επιτρέπει σε μια επιχείρηση να επενδύσει σε στοιχεία του ενεργητικού που έχουν τη δυνατότητα να παράγουν υψηλές αποδόσεις. Δυστυχώς, με μόχλευση η επιχείρηση επιφέρει επιπλέον κίνδυνο, διότι εάν η επένδυση δεν παρέχει την αναμενόμενη απόδοση, η επιχείρηση εξακολουθεί να ξεπληρώνει το χρέος και τους τόκους. Όταν μια επιχείρηση χρησιμοποιεί μόχλευση σε τελική ανάλυση σημαίνει ότι εξαρτάται κάπως σχετικά με το χρέος για τη χρηματοδότηση των επενδύσεών της. Μια μόχλευση σε μια επιχείρηση έχει τα πλεονεκτήματά της, ωστόσο, για παράδειγμα, μπορεί να αυξήσουν την απόδοση των μετοχών της επένδυσης, δίνοντας στην εταιρεία την ικανότητα να αναλάβει τις πιο υψηλές αποδόσεις που παράγουν έργα και υπάρχει επίσης ένα φορολογικό πλεονέκτημα που σχετίζεται με το δανεισμό.

Ένα περιθώριο ασφάλειας, όπως μετρητά ή τίτλοι, που έχει κατατεθεί σε λογαριασμό χρησιμοποιείται για την κάλυψη του πιστωτικού κινδύνου. Ο λογαριασμός περιθώριο χρησιμοποιείται για να αμβλύνουν τυχόν απώλειες που μπορεί να προκύψουν από τις διακυμάνσεις των τιμών. Βοηθά να μειώσει τον κίνδυνο αθέτησης, καθώς ελέγχει συνεχώς και εξασφαλίζει ότι οι επενδυτές είναι σε θέση να τηρήσουν τη σύμβαση. Το περιθώριο θεωρείται επίσης να δανειστεί χρήματα που χρησιμοποιείται για να αγοράσει τους τίτλους. Αυτό μπορεί να είναι ένας πρακτικός τρόπος για την άντληση κεφαλαίων, ώστε να επενδύσει σε μια κερδοφόρα επένδυση.

Ένας λογαριασμός περιθωρίου σας επιτρέπει να δανειστείτε χρήματα από έναν μεσίτη για ένα σταθερό επιτόκιο για την αγορά κινητών αξιών, επιλογών ή τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης σε αναμονή για την παραλαβή σε σημαντικά υψηλές αποδόσεις. Είναι σημαντικό, όταν αποφασίζουν να δανειστούν χρήματα, ότι η ενδελεχής έρευνα πρέπει να γίνει για να καταστεί βέβαιο ότι η επένδυση είναι αξιόπιστη και όχι υπερβολικά επικίνδυνη. Αυτό συμβαίνει επειδή μια αδυναμία να εξοφλήσει το κεφάλαιο και τους τόκους του δανείου μπορεί να οδηγήσει σε πτώχευση.

 

Τα πλεονεκτήματα της μόχλευσης

 

 

Η θετική όψη της μόχλευσης γίνεται εμφανής όταν πάψει κανείς να τη θεωρεί ως μέσο πλουτισμού από το τίποτα και αρχίσει να τη χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο διασποράς του κεφαλαίου σε διαφορετικές επενδύσεις. Είναι μια κλασική επενδυτική προσέγγιση που πολλοί αξιοσέβαστοι οικονομολόγοι και επιχειρήσεις εφαρμόζουν. Τους επιτρέπει να έχουν πρόσβαση στο δυναμικό πολλαπλών επενδύσεων μόνο με το κόστος εξυπηρέτησης των τόκων των δανείων που λαμβάνουν για αυτό. Συνήθως αυτή η επενδυτική στρατηγική αφήνει σημαντικά κέρδη όταν από τις αποδόσεις των επενδύσεων αφαιρεθούν τα κόστη εξυπηρέτησης των δανείων. Στις μοχλευμένες συναλλαγές υπάρχει μια μικρή διαφορά καθώς το κόστος επιτοκίου είναι ασήμαντο σε σχέση με το συνολικό κόστος των συναλλαγών. Αντιθέτως, το κόστος γίνεται αισθητό όταν οι τιμές κινούνται αντίθετα από τους στόχους που έχετε θέσει. Οι προσεκτικοί traders μπορούν να απορροφήσουν το κόστος μερικών ανεπιτυχών συναλλαγών τους (με τη προϋπόθεση πως το επίπεδο μόχλευσης είναι λογικό) και τελικά να πετύχουν κέρδη από τις θέσεις που έχουν ανοίξει συνολικά. Αν συναλλάσσεται κανείς με αυτό τον τρόπο, η διαφορά μεταξύ επιτυχημένων και αποτυχημένων συναλλαγών μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ένα σημαντικά μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους σε σχέση με εκείνο που θα επιτύγχανε κανείς χωρίς να χρησιμοποιήσει μόχλευση. Οι βασικές αρχές που θα πρέπει να διέπουν τις μοχλευμένες συναλλαγές σας είναι οι ακόλουθες:

 

 

1. Να είστε σε θέση να απορροφήσετε το κόστος όλων των θέσεων που ανοίγετε. Μην ανοίγετε μια θέση 1.000.000 ευρώ με μόνο 5.000 ευρώ στο λογαριασμό σας.

2. Κρατήστε χαμηλά τα επίπεδα μόχλευσης ανά συναλλαγή. Χρησιμοποιήστε μοχλεύσεις από 5Χ έως 50Χ το πολύ.

3. Χρησιμοποιήστε τις εντολές stop loss σε κάθε θέση που ανοίγετε και να είστε έτοιμοι ψυχολογικά να διακόψετε τις ζημιές σας έγκαιρα και να αφήσετε τα κέρδη σας να «τρέχουν».

4. Μην προσπαθείτε να ανακτήσετε τις ζημιές σας αφήνοντας μια ζημιογόνα θέση ανοικτή.

Διάγραμμα Χρηματοοικονομικής Μόχλευσης

 

 

 

Ο Αρχιμήδης στα Χρηματο-οικονομικά

 

 

Ο Αρχιμήδης είχε πει χαρακτηριστικά: «Δώστε μου ένα σταθερό σημείο και μπορώ να μετακινήσω τον κόσμο». Με αυτή την φράση ήθελε να τονίσει τη σημασία και τα κέρδη από τη χρήση του μοχλού στην μηχανική. Ο μοχλός (lever) λειτουργεί όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα:

 

Χρησιμοποιούμε , λοιπόν τον μοχλό που βασίζεται στο υπομόχλιο , ώστε να μπορέσουμε να σηκώσουμε ένα μεγάλο βάρος ασκώντας μικρή δύναμη. Μάλιστα , όσο μεγαλύτερο είναι το μήκος του μοχλού προς τα δεξιά πέρα από το σημείο στήριξης στο υπομόχλιο , τόσο μεγαλύτερο βάρος μπορούμε να σηκώσουμε με την ίδια δύναμη. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και στα χρηματοοικονομικά με την διαδικασία της χρηματοοικονομικής μόχλευσης.
Επομένως , χρησιμοποιούμε τα δάνεια προκειμένου με τα ίδια κεφάλαια να μπορέσουμε να αυξήσουμε τα κέρδη μας(Απόδοση Ίδιων Κεφαλαίων).Όσο περισσότερα ξένα κεφάλαια απασχολούμε στην επιχείρηση , τόσο περισσότερο μπορούμε να αυξήσουμε τα κέρδη ανά 1 ευρώ ίδιων κεφαλαίων που έχουμε επενδύσει στην επιχείρηση μας.Όμως , η διαδικασία αυτή εμπεριέχει σημαντικούς κινδύνους. Στον μοχλό του Αρχιμήδη , όσο αυξάνουμε το μήκος του μοχλού, τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος να σπάσει και να καταρρεύσει όλο το σύστημα. Το ίδιο συμβαίνει και στην αναλογία μας στα χρηματοοικονομικά.Όσο περισσότερο αυξάνονται τα δάνεια , τόσο περισσότερο αυξάνεται ο κίνδυνος κατάρρευσης , δηλαδή χρεοκοπίας της επιχείρησης.

 

Ο κίνδυνος από την μόχλευση

Η παραπάνω διαδικασία της μόχλευσης ονομάζεται και μεγέθυνση του ισολογισμού της επιχείρησης. Η αύξηση του παθητικού αναγκαστικά οδηγεί και σε αύξηση του ενεργητικού, που αυτόματα σημαίνει ότι η επιχείρηση πολλαπλασιάζει την οικονομική της δραστηριότητα με το ίδιο ύψος ίδιων κεφαλαίων. Ποιο, όμως, είναι το όριο σε αυτή την διαδικασία; Γιατί οι επιχειρήσεις, ακόμα και αν μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα δάνεια , δεν θα επεκτείνανε επ ‘ άπειρον τη διαδικασία της μόχλευσης; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι ότι η μόχλευση αυξάνει τον κίνδυνο χρεοκοπίας για την επιχείρηση. Όσο μεγαλύτερος είναι ο δείκτης Ξένα προς Ίδια Κεφάλαια , δηλαδή περιορισμένα τα ίδια κεφάλαια σε σχέση με το σύνολο του παθητικού (και ενεργητικού αναγκαστικά) και της οικονομικής δραστηριότητας της επιχείρησης, τόσο μια μη ευνοϊκή συγκυρία μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την επιχείρηση και να οδηγήσει ίσως στην χρεοκοπία και στο κλείσιμο της. Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό από την έννοια των stresstest.

 

 

Stress Tests

Στα ελληνικά τα stress test ονομάζονται «προσομοιώσεις ακραίων καταστάσεων».Τα σενάρια που χρησιμοποιούνται στα stress tests δεν είναι απαραίτητα και ακραία , όπως τονίζει η ελληνικά μετάφραση του όρου. Έτσι , ίσως μια καλύτερη μετάφραση της ορολογίας θα ήταν οι «δοκιμές αντοχής» σε διάφορα σενάρια , τόσο ακραία , όσο και πιο πιθανά. Τα stress tests γίνονται είτε από μια ρυθμιστική αρχή του τραπεζικού συστήματος , όπως είναι η Κεντρική Τράπεζα ή κάποια άλλη επιβλέπουσα αρχή , είτε από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να ελέγχουν αυτόβουλα την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα stress tests γίνονται από μια ανεξάρτητη αρχή , την Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών-ΕΑΤ(EuropeanBankingAuthority-EBA). Η ΕΑΤ αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Συστήματος Χρηματοοικονομικής Εποπτείας – ΕΣΧΕ (EuropeanSystemofFinancialSupervision-ESFS).

 

Τα stress tests μπορεί να γίνονται περιοδικά ή κατά περίπτωση , όταν συντρέχουν αντικειμενικοί κίνδυνοι. Για να πραγματοποιηθεί ένα stress test , χρησιμοποιούμε κάποιο λιγότερο ή περισσότερο δυσμενές σενάριο. Σε αυτό κάνουμε κάποιες δυσοίωνες υποθέσεις για τη μελλοντική εξέλιξη των βασικών μεταβλητών που περιγράφουν την κατάσταση της οικονομίας όπως:

 

 

•    Μείωση του ΑΕΠ κατά Χ%
•    Αύξηση της ανεργίας σε ένα σημαντικό ποσοστό
•    Πτώση των χρηματιστηριακών αγορών μεγαλύτερη από Χ%
•    Αύξηση επιτοκίων πάνω από Χ%
•    Αύξηση της τιμής του πετρελαίου στα Χ$ το βαρέλι

 

 

Επιχειρούμε να δούμε ποιος θα είναι ο αντίκτυπος αυτών των υποθέσεων στις τράπεζες για παράδειγμα.Ας υποθέσουμε ότι, ενώ λειτουργούν κανονικά , ξαφνικά προκύπτει μια δυσμενής οικονομική συγκυρία , όπως η ελληνική κρίση χρέους ή  η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση της περιόδου 2008-2009 , που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με την κατάρρευση μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες , της LehmanBrothers. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του ΑΕΠ , της απασχόλησης και του εισοδήματος. Η ζήτηση για κατανάλωση και επένδυση θα μειωθεί ως αποτέλεσμα της αβεβαιότητας για το μέλλον. Αυτό θα οδηγήσει κάποιες επιχειρήσεις σε χρεοκοπία και κλείσιμο αφήνοντας άνεργους τους υπαλλήλους τους. Άλλες επιχειρήσεις για να αντιμετωπίσουν την μειωμένη ζήτηση λόγω του μειωμένου εισοδήματος θα απασχολήσουν λιγότερους υπαλλήλους , προβαίνοντας σε απολύσεις μέρους του προσωπικού.

 

 

Έτσι , και τα εισοδήματα των πολιτών μειώνονται , αλλά και πολλοί είναι πλέον άνεργοι χωρίς καθόλου εισόδημα. Στην περίπτωση αυτή θα αυξηθούν τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια(non-performingloans). Αυτά είναι τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται από τους δανειολήπτες , δηλαδή δεν αποπληρώνονται λόγω αδυναμίας , από τους δανειζόμενους. Τα κόκκινα δάνεια , θα αυξάνονται , γιατί οι επιχειρήσεις που χρεοκοπούν δεν θα πληρώσουν ποτέ το υπόλοιπο των δανείων που οφείλουν στις τράπεζες και οι άνεργοι δεν θα έχουν εισοδήματα για να πληρώσουν τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια που , ενδεχομένως , έχουν πάρει , όπως και τις πιστωτικές τους κάρτες. Επίσης , θα έχουν δυσκολία να πληρώνουν τις δόσεις τους και όσοι είχαν μείωση στο εισόδημα τους ως αποτέλεσμα της κρίσης.Τα δάνεια που δεν θα αποπληρωθούν καταγράφονται ως ζημιές στην κατάσταση αποτελεσμάτων χρήσης και διαγράφονται από το ενεργητικό της τράπεζας στον ισολογισμό της από το λογαριασμό Δάνεια.Οι ζημιές αυτές όμως , αφαιρούνται και από το παθητικό από τον λογαριασμό Ίδια Κεφάλαια.. Έτσι τα κόκκινα δάνεια διαγράφονται τόσο από το ενεργητικό όσο και από το παθητικό της τράπεζας , έχοντας ένα ισοσκελισμένο ισολογισμό , όπως είναι απαραίτητο.

 

 

Το συμπέρασμα που προκύπτει από την παραπάνω ανάλυση είναι ότι όσο αυξάνεται ο δείκτης ξένων προς ίδια κεφάλαια (ΞΙΚ) μέσω της μόχλευσης , τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος χρεοκοπίας σε μια δυσμενή οικονομική συγκυρία. Ίδιο ποσοστό κόκκινων δανείων σε διαφορετικές επιχειρήσεις , μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικά αποτελέσματα. Η ύπαρξη ικανού ύψους ίδιων κεφαλαίων σε σχέση με ξένα μπορεί να αποσβέσει τις πιθανές ζημιές , μειώνοντας τον κίνδυνο χρεοκοπίας της επιχείρησης. Το να εξαντληθούν τα ίδια κεφάλαια μιας τράπεζας λόγω αρνητικής οικονομικής συγκυρίας δεν σημαίνει αυτόματα το κλείσιμο της. Υπάρχει η δυνατότητα ανακεφαλαιοποίησης  της τράπεζας μέσω bailin(κούρεμα καταθέσεων) ή bailout (εξωτερική οικονομική στήριξη και βοήθεια πχ Eurogroup).

 

 

Συμπερασματικά , ο λειτουργικός κίνδυνος των κερδών προ φόρων και τόκων , πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο για τον προσδιορισμό της κατάλληλης διάρθρωσης του συνολικού κόστους παραγωγής των εταιρειών, αλλά, επίσης, και κατά το σχεδιασμό της κεφαλαιακής διάρθρωσης των εταιρειών. Μια εταιρεία με μεγάλο σταθερό κόστος θα είναι πιο επικίνδυνη, χρηματοοικονομικά, αν δανειστεί μεγάλα χρηματικά ποσά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εκτός από το υψηλό λειτουργικό κίνδυνο θα υπάρχει υψηλός χρηματοοικονομικός κίνδυνος και υψηλός κίνδυνος πτώχευσης . Σε τέτοιες περιπτώσεις η αγορά κεφαλαίου μπορεί να αντιδράσει αρνητικά απαιτώντας υψηλές αποδόσεις ή μπορεί να αρνηθεί τη χορήγηση δανείων.

 

 

Η χρηματοοικονομική μόχλευση , δεν είναι μέσο πλουτισμού. Αποτελεί ένα χρηματοοικονομικό εργαλείο , που οι επιχειρήσεις , αν χρησιμοποιήσουν ορθά , μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους και να αυξήσουν την περιουσία τους. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο , όταν ένας καθηγητής μου , μας καλωσόρισε , δίνοντας μας την παρακάτω συμβουλή: «Να θυμάστε , οι έξυπνοι , δανείζονται». Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο. Όπως συνηθίζει να λέει και ο πατέρας μου: «Μεγάλα καράβια , μεγάλες φουρτούνες».

 

 

Υ.Γ.
Η αφορμή για να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο , στάθηκε μια κουβέντα που είχα με ένα πελάτη μου , αναφορικά με τον κίνδυνο επένδυσης μέσω δανεισμού ή χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ίδια κεφάλαια. Θέλησα λοιπόν, στο άρθρο, να χρησιμοποιήσω απλή γλώσσα ώστε να γίνει κατανοητή η γενικότερη ιδέα της μόχλευσης , χωρίς να κουράσω(υπερβολικά) τον αναγνώστη.

*Ο HarveySpecter είναι , φανταστικός ήρωας , πρωταγωνιστής στην αμερικανική σειρά “Suits” , δικηγόρος στο επάγγελμα , ο οποίος εξειδικεύεται στις εξαγορές και συγχωνεύσεις εταιριών.

 

 

Πηγές:
Οικονομικά για μη ειδικούς , Περικλής Γκόγκας , εκδόσεις Κριτική
Οικονομική Μόχλευση , βικιπαίδεια
Η επίδραση της κεφαλαιακής διάρθρωσης στην αξία της επιχείρησης , διδακτορική διατριβή , Γεωργία Αθ. Νιφορά , Πειραίας2012